🎭 Zbiór Reguł Opisujących System Języka
Słownik języka polskiego definiuje gramatykę, jako zbiór reguł opisujących system języka. Oznacza to, że gramatyka ubiera cały język w pewne reguły, zasady i porządkuje go. Bez gramatyki ani rusz. To dzięki niej my, ludzie jesteśmy doskonale rozumiani przez odbiorców oraz rozumiemy innych. Jest jednak pewne „ALE”. Nie możesz
zespół środków tworzących system języka, zbiór reguł opisujących działanie tych środków, dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię; dzieli się na g. generatywną, g. historyczną, g. opisową, g. porównawczą.
Baza danych to zbiór danych, który dotyczy rzeczywistości – a konkretnie określonego jej fragmentu, który reprezentuje. Fragment ten określamy mianem obszaru analizy. Baza danych ma takie cechy charakterystyczne, jak: • Trwałość danych – oznacza możliwość przechowywania danych w pamięci masowej (trwałej) komputera.
Pandemia wirusa SARS-CoV-2 wywołała szereg zmian w różnych aspektach życia społecznego i gospodarczego: codziennym funkcjonowaniu, pracy, edukacji, komunikacji międzyludzkiej i medialnej.
Protokół sieciowy to zbiór reguł opisujących sposoby komunikowania się urządzeń sieciowych. Zawiera on zestaw kroków potrzebnych do nawiązania połączenia i wymiany danych między dwoma urządzeniami w sieci. 2. Sieciowe modele odniesienia. Model ISO/OSI Model ISO/OSI to model (wzorzec) opisujący strukturę transmisji danych w sieci.
Koncepcja języka teoretycznoliterackiego strukturalistów polskich (PDF) Koncepcja języka teoretycznoliterackiego strukturalistów polskich | Bartosz Ryż - Academia.edu Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
jęz. zbiór reguł opisujących system języka; [..] + Añadir traducción Añadir gramatyka "gramatyka" en el diccionario polaco - español. gramática noun feminine.
Język jako system znaków. Składniki aktu komunikacji: System językowy. System językowy, język, uporządkowany zasób znaków i norm językowych umożliwiających porozumiewanie się w obrębie danej społeczności. Poszczególne jednostki systemu językowego, zgrupowane w mniejszych zespołach i podsystemach, łączą wielorakie
(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór reguł opisujących system języka; podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne gramatika , tata bahasa
Tłumaczenia w kontekście hasła "zbiór reguł" z polskiego na włoski od Reverso Context: Współcześnie tym pojęciem najczęściej określa się zbiór reguł postępowania określających wartości reprezentowane przez sportowców.
Wg słownika PWN: zbiór reguł opisujących system języka, dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię Może chodzi o to, że wszystko jest bardzo „zgeneralizowane” i nie oddaje prawdziwego charakteru i też różnorodności języka? Że jest podana tylko taka wersja ustandaryzowana?
Design system w projektowaniu stron internetowych to zbiór reguł i dobrych praktyk. Spójny wizerunek produktów tej samej marki. Przy większych projektach warto wdrożyć i zbudować zestawy reguł i zależności i wytycznych do rozwijania dalszego produktu.
pJQMrSR. spójnik- część mowy; nieodmienna część mowysłownik - zbiór wyrazów ułożonych i opracowanych według pewnej zasady, zwykle objaśnionych pod względem znaczeniowymczasownik - część mowy odpowiadająca na pytania: co robi? co się z nim dzieje?; wyraz należący do tej części mowyEpitet to określenie poetyckie wskazujące na właściwość danego przedmiotu bądź osoby(najczęściej jest to rzeczownik,przymiotnik lub imiesłów)-Porównanie jest to uwydatnienie właściwości danego zjawiska poprzez wskazanie na jego podobieństwo do jakiegoś innego zjawiskaOżywienie inaczej zwane animizacją to literacki środek stylistyczny polegający na nadaniu przedmiotom nieożywionym lub pojęciom abstrakcyjnym cech istot żywychFonetyka to dział nauki o języku,który zajmuje się dźwiękami mowy:głoskami,akcentami, to dział gramatyki zajmujący się funkcją wyrazu w zdaniu,układem zdania oraz jego to dział gramatyki zajmujący się opisem form w składni jest to część zdania,która opisuje czynności -nadrzędna część zdania nazywająca osobę, rzecz lub zjawisko, o którym się w zdaniu orzekagramatyka - zbiór reguł opisujących system języka
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniagramatyka (język polski)[edytuj] wymowa: IPA: [ɡrãˈmatɨka], AS: [grãmatyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na 3 syl. ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński ( jęz. zbiór reguł opisujących system języka[1]; zob. też gramatyka w Wikipedii ( jęz. dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię[1]; zob. też gramatyka w Wikipedii ( eduk. lekcja w szkole mająca za przedmiot właściwości gramatyczne jakiegoś języka[1] ( podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne[2] ( kulin. staropolska gęsta polewka (zupa) z piwa albo wina i chleba odmiana: ( przykłady: ( Gramatyka jest przydatna podczas nauki języka. składnia: kolokacje: ( gramatyka opisowa • gramatyka deskryptywna • gramatyka synchroniczna • gramatyka diachroniczna • gramatyka historyczna ( gramatyka normatywna • gramatyka preskryptywna • gramatyka opisowa • gramatyka deskryptywna • gramatyka szkolna synonimy: ( grumatka, gromatka, gamratka, garmatka antonimy: hiperonimy: ( polewka, zupa hiponimy: holonimy: ( językoznawstwo, lingwistyka meronimy: ( fonologia, morfologia, składnia wyrazy pokrewne: rzecz. agramatyzm m gramatyk m, gramatyczność ż, niegramatyczność ż przym. agramatyczny, gramatyczny, niegramatyczny przysł. gramatycznie, niegramatycznie związki frazeologiczne: etymologia: ( gr. γραμματική uwagi: tłumaczenia: afrykanerski: ( grammatika albański: ( gramatikë ż amharski: ( ሰዋሰው / ሰዋስው (säwasäw) angielski: ( grammar arabski: ( نحو m (naḥwun), علم النحو m (ilm an-naḥwun) aragoński: ( gramatica ż asamski: ( ব্যাকৰণ (byakoron) asturyjski: ( gramática ż azerski: ( qrammatika baskijski: ( gramatika baszkirski: ( грамматика (grammatika) bengalski: ( ব্যাকরণ (byakôrôṇ) białoruski: ( граматыка ż (gramatyka) birmański: ( သဒ္ဒါ (saddar) bośniacki: ( gramatika ż; ( gramatika ż bułgarski: ( граматика ż (gramatika) cebuano: ( gramatika chiński standardowy: ( trad. 語法 / uproszcz. 语法 (yǔfǎ), 文法 (wénfǎ) chorwacki: ( gramatika ż; ( gramatika ż; ( gramatika ż czeski: ( gramatika ż cziczewa: ( galamala czuwaski: ( грамматика (grammatika) dungański: ( йүфа (yüfa) duński: ( grammatik w esperanto: ( gramatiko estoński: ( grammatika farerski: ( mállæra ż filipino: ( gramatika fiński: ( kielioppi francuski: ( grammaire ż fryzyjski: ( grammatika galicyjski: ( gramática ż gallo: ( graumaèrr ż grenlandzki: ( oqaasilerineq gruziński: ( გრამატიკა (gramaṭiḳa) gudźarati: ( વ્યાકરણ m (vyākraṇ) haitański: ( gramè hakka: ( trad. 語法 / uproszcz. 语法 (ngî-fap) hausa: ( nahawu m hebrajski: ( דקדוק m (dikduk) hindi: ( व्याकरण m (vyākraṇ) hindi fidżyjski: ( vyakaran hiszpański: ( gramática ż holenderski: ( grammatica ż ido: ( gramatiko ilokano: ( gramatika indonezyjski: ( tata bahasa, gramatika; ( tata bahasa, gramatika; ( tata bahasa, gramatika interlingua: ( grammatica irlandzki: ( gramadach ż islandzki: ( málfræði ż jamajski: ( grama japoński: ( 文法 (ぶんぽう, bunpō); ( 文法 (ぶんぽう, bunpō); ( 文法 (ぶんぽう, bunpō); ( 文法 (ぶんぽう, bunpō), 文典 (ぶんてん, bunten) jèrriais: ( granmaithe ż jidysz: ( גראַמאַטיק ż (gramatik); ( גראַמאַטיק ż (gramatik); ( גראַמאַטיק ż (gramatik); ( גראַמאַטיק ż (gramatik) kannada: ( ವ್ಯಾಕರಣ (vyākaraṇa) kantoński: ( 文法 (man4 faat3), trad. 語法 / uproszcz. 语法 (jyu5 faat3) kaszubski: ( gramatika ż; ( gramatika ż kataloński: ( gramàtica ż kazachski: ( грамматика (grammatïka) keczua: ( simi kamachiy khmerski: ( វេយ្យាករណ៍ (veiyyiəkɑɑ) kirgiski: ( грамматика (grammatika) koreański: ( 문법 ( korsykański: ( grammatica ż krymskotatarski: ( sarf kurmandżi: ( rêziman m/ż Lingua Franca Nova: ( gramatica litewski: ( gramatika ż lojban: ( gerna luksemburski: ( Grammaire ż łaciński: ( grammatica ż łotewski: ( gramatika ż macedoński: ( граматика ż (gramatika) malajalam: ( വ്യാകരണം (vyākaraṇaṁ) malajski: ( tatabahasa malgaski: ( fitsipi-pitenenana maltański: ( grammatika ż manx: ( grammeydys m maoryski: ( wetereo marathi: ( व्याकरण n (vyākraṇ) mindong: ( trad. 語法 / uproszcz. 语法 (ngṳ̄-huák) minnan: ( 文法 (bûn-hoat), trad. 語法 / uproszcz. 语法 (gír-hoat, gú-hoat, gí-hoat) mirandyjski: ( gramática ż mongolski: ( хэл зүй (hel züj), дүрэм (dürem) nepalski: ( व्याकरण (vyākaraṇ) newarski: ( व्याकरण (vyākaraṇa) niemiecki: ( Grammatik ż normandzki: ( grammaithe ż norweski (bokmål): ( grammatikk m norweski (nynorsk): ( grammatikk m norweski (riksmål): ( grammatikk w novial: ( gramatike nowogrecki: ( γραμματική ż (grammatikí) occidental: ( grammatica ormiański: ( քերականություն (kʿerakanutʿyun) osetyjski: ( грамматикӕ (grammatikæ) papiamento: ( gramátika paszto: ( ګرامر m (gerāmár) pendżabski: ( ਵਿਆਕਰਣ (vi'ākaraṇ) perski: ( دستور زبان (dastur-e zabân), گرامر (gerâmer) polski język migowy: portugalski: ( gramática ż północnolapoński: ( giellaoahppa prowansalski: ( gramatica ż rosyjski: ( грамматика ż ruanda: ( ikibonezamvugo rumuński: ( gramatică ż rusiński: ( ґраматіка ż (gramátika) sanskryt: ( व्याकरण n (vyākaraṇa) serbski: ( граматика (gramatika) ż; ( граматика (gramatika) ż; ( граматика (gramatika) ż słowacki: ( gramatika ż słoweński: ( slovnica ż, gramatika ż somalijski: ( naxwe staroangielski: ( stæfcræft m starogrecki: ( γραμματική ż (grammatikḗ) suahili: ( sarufi klasa 9/10 sundajski: ( tatabasa sycylijski: ( grammàtica ż syngaleski: ( ව්යාකරණ (vyākaraṇa) szkocki: ( grammar szkocki gaelicki: ( gràmar m szwedzki: ( grammatik w, språklära w tadżycki: ( грамматика (grammatika), дастури забон (dasturi zabon) tagalski: ( balarila tajski: ( ไวยากรณ์ (wai-yaa-gɔɔn) tamilski: ( இலக்கணம் (ilakkaṇam) tatarski: ( грамматика / grammatika telugu: ( వ్యాకరణం (yākaraṇaṁ) tok pisin: ( grama turecki: ( dilbilgisi; ( gramer, dilbilgisi turkmeński: ( grammatik tybetański: ( བརྡ་སྤྲོད་ཀྱི་གཞུང (brda sprod kyi gzhung), སུམ་རྟགས (sum rtags) ukraiński: ( граматика ż (gramatika) urdu: ( ویاکرن m (vyākaraṇ) uzbecki: ( grammatika volapük: ( gramat walijski: ( gramadeg m warajski: ( gramatika wepski: ( grammatik węgierski: ( nyelvtan wietnamski: ( ngữ pháp wilamowski: ( gramatyk ż włoski: ( grammatica ż wu: ( trad. 語法 / uproszcz. 语法 (nyy faq) xhosa: ( igramma zulu: ( uhlelo klasa 11/10; ( igrama klasa 5/6 żmudzki: ( gramatėka ż źródła: ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „gramatyka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. ↑ gramatyka - Poradnia językowa PWN, data publikacji: data dostępu:
Pytania i odpowiedzi Zebrane pytania i odpowiedzi do zestawu. - Ilość pytań: 21 Rozwiązywany: 1702 razy Fonetyka dział językoznawstwa zajmujący się opisem głosek danego języka Fonologia dział językoznawstwa zajmujący się opisem fonemów i relacji między nimi Fonem najmniejsza jednostka funkcyjna systemu językowego, która nie ma własnego znaczenia, ale pozwala odróżniać mające znaczenie jednostki wyższego rzędu: morfemy i wyrazy. Głoska najmniejsza jednostka fonetyczna języka wymawiana Typy akcentu 1) Ze względu na obiekt wydzielany przy pomocy akcentu wyróżniamy: akcent wyrazowy – środkami akcentowymi wyróżniana jest jedna sylaba w obrębie wyrazu, i akcent zdaniowy (logiczny) – wyróżniany jest jeden wyraz w obrębie zdania. Gramatyka zbiór reguł opisujących system języka Morfologia dział językoznawstwa zajmujący się opisem budowy wyrazów Fleksja dział gramatyki zajmujący się opisem odmiany wyrazów Składnia wypowiedzenia i jego budowa; też: funkcja wyrazu w zdaniu Morfemy najmniejsze cząstki znaczące Morf jest najmniejszym posiadającym znaczenie elementem Języki fleksyjne języki z rozbudowaną fleksją. Typowe przykłady języków fleksyjnych to polski i łacina oraz rekonstruowany język praindoeuropejski Typy morfemów 1)morfemy leksykalne (rdzenne), samodzielne lub związane, obecne w każdym leksemie, o dominującej funkcji semantycznej, które odsyłają do świata pozajęzykowego, pełniąc funkcję referencjalną (np. kot-, pies-/ps-), Semantyka dział językoznawstwa, którego przedmiotem jest analiza znaczeń wyrazów Powiązane tematy Inne tryby
gramatyk (język polski)[edytuj] wymowa: IPA: [ɡrãˈmatɨk], AS: [grãmatyk], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj męskoosobowy ( specjalista w dziedzinie gramatyki odmiana: ( przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. gramatyka ż, gramatyczność ż przym. gramatyczny związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: tłumaczenia: albański: ( gramatikan m angielski: ( grammarian azerski: ( qrammatist baskijski: ( gramatikari białoruski: ( граматыст m bośniacki: ( gramatičar m bułgarski: ( граматик m (gramatik) chorwacki: ( gramatičar m czeski: ( gramatik m francuski: ( grammairien m hindi: ( वैयाकरण m (vaiyākaran) hiszpański: ( gramático m holenderski: ( grammaticus indonezyjski: ( ahli tatabahasa jidysz: ( גראַמאַטיקער m (gramatiker) kaszubski: ( gramatik m kataloński: ( gramàtic m kazachski: ( грамматикашы koreański: ( 문법가 (munbeobga) łaciński: ( grammaticus m niemiecki: ( Grammatiker m nowogrecki: ( γραμματικός m (grammatikós) rosyjski: ( грамматик m rumuński: ( gramatician m serbski: ( граматичар (gramatičar) m słowacki: ( gramatik m szwedzki: ( grammatiker w telugu: ( వ్యాకరణవేత్త (yākaraṇavētta) turecki: ( gramerci, dilbilgisi uzmanı ukraiński: ( граматист m, граматик walijski: ( gramadegwr m węgierski: ( nyelvtaníró, nyelvész włoski: ( grammatico m źródła: gramatyk (język wilamowski)[edytuj] wymowa: ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński ( jęz. gramatyka (zbiór reguł opisujących system język)[1] ( jęz. gramatyka (dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię)[1] ( eduk. gramatyka (lekcja w szkole mająca za przedmiot właściwości gramatyczne jakiegoś język)[1] ( gramatyka (podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne)[1] odmiana: ( lp gramatyk; lm gramatyka przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
W skrócie Zyskaj dostęp do setek lekcji przygotowanych przez ekspertów! Wszystkie lekcje, fiszki, quizy, filmy i animacje są dostępne po zakupieniu subskrypcji. W tej lekcji: fonetyka – definicja,fleksja – co to jest,składnia. Miesięczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Płatność co miesiąc Zrezygnuj kiedy chcesz! 19,90Płatne co miesiąc Zrezygnuj w dowolnym momencie Kontynuuj RABAT 15% Roczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Korzystny rabat Jednorazowa płatność Korzystasz bez ograniczeń przez cały rok! 84,15 7,01 zł / miesiąc Jednorazowa płatność Kontynuuj lub kup dostęp przedmiotowy Dostęp do 1 przedmiotu na rok Nie lubisz kupować kota w worku? Sprawdź, jak wyglądają lekcje na Dla Ucznia Sprawdź się Filmy do tego tematu Materiały dodatkowe paralelizm składniowy powtórzenie zadań o tej samej lub podobnej budowieapostrofa uroczysty zwrot do adresata (osoby, bóstwa, pojęcia, przedmiotu)zdanie złożone wypowiedzenie, w którym są co najmniej dwa wypowiedzenia składowe (mogą to być zdania lub równoważniki zdań)stylizacja celowe naśladowanie w wypowiedzi stylu innego utworuzdanie złożone podrzędnie wypowiedzenie, w którym jedno ze zdań składowych (podrzędne) rozwija lub zastępuje pewien element drugiego ze zdań (nadrzędnego); zdanie podrzędne nie może istnieć niezależnie; ze względu na zastępowaną część zdania nadrzędnego wśród zdań podrzędnych można wyróżnić: podmiotowe (Było jasne (co?), że nikt niczego nie zrozumiał), orzecznikowe (Julia jest taka (jaka jest?), że wszyscy ją uwielbiamy), dopełnieniowe (Kupiła krem zachęcona tym (czym?), że ładnie pachnie), przydawkowe (To jest sposób (jaki?), jaki stosujemy od dawna), okolicznikowe (Pojadę tam (gdzie?), gdzie zawsze chciałam)równoważnik zdania wypowiedzenie, które nie zawiera orzeczenia; szczególną odmianą tego typu wypowiedzenia jest imiesłowowy równoważnik zdania, który zawiera imiesłów przysłówkowy, np. Szli, omijając powalone kłody; Kupiwszy bilety, udali się do sali kinowejczasownik nazywa czynności lub stany; odmienia się przez osoby, liczby, czasy, rodzaje i tryby; czasownik ma aspekt dokonany (np. wyrosnąć) lub aspekt niedokonany (np. rosnąć); może występować w stronie czynnej (np. Tomek remontuje pokój) albo w stronie biernej (np. Pokój jest remontowany przez Tomka); ma formę osobową (np. szedł) lub formę nieosobową (np. iść, idąc)dopełnienie dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania przypadków poza mianownikiem i wołaczem; najczęściej jest wyrażone rzeczownikiem, zaimkiem, wyrażeniem przyimkowymformant słowotwórczy cząstka, którą dodaje się do podstawy słowotwórczej, aby utworzyć wyraz pochodny; ze względu na miejsce, które zajmuje formant w stosunku do podstawy słowotwórczej, wyróżniamy formanty: przedrostek (przed podstawą, np. od-czytać), przyrostek (po podstawie, np. pies-ek), wrostek (między dwiema podstawami, np. gwiazd-o-zbiór), formant zerowy (odcina się część podstawy, np. napis od napisać)formy zakończone na -no, -to są to nieosobowe (nie można wskazać sprawcy czynności) i nieodmienne formy czasownika, np. zrobiono, przygotowano, dostarczono, umyto, wykrytogłoska najmniejszy, pojedynczy dźwięk mowy, który można usłyszeć w wymawianym wyrazie; głoski dzielą się na samogłoski i spółgłoski, głoski miękkie i twarde; głoski ustne i nosowe; głoski dźwięczne i bezdźwięczneimiesłów przymiotnikowy jedna z nieosobowych form czasownika (została utworzona od czasownika, chociaż przypomina przymiotnik, bo odpowiada na pytania: jaki?, jaka?, jacy?); nazywa właściwości osób, zjawisk, przedmiotów, które są efektem czyjegoś działania; odmienia się jak przymiotnik, czyli przez przypadki, liczby i rodzaje; są imiesłowy czynne (końcówka -ący) oraz bierne (końcówka -ny, -ony-, -ta)imiesłów przysłówkowy jedna z nieosobowych i nieodmiennych form czasownika (została utworzona od czasownika, chociaż przypomina przysłówek); w zdaniu złożonym służy pokazaniu relacji czasowych pomiędzy czynnościami opisanymi w zdaniach składowych: imiesłów uprzedni z końcówką -wszy, -łszy informuje, że wyrażona nim czynność była wcześniejsza niż czynność w kolejnym zdaniu składowym; imiesłów współczesny z końcówką -ąc informuje, że czynność wyrażona imiesłowem odbywała się w tym samym czasie, co czynność wyrażona czasownikiem w formie osobowej inwersja przestawienie w wypowiedzeniu wyrazów w nietypowej kolejnościkońcówka fleksyjna część wyrazu, która się zmienia wraz z jego odmianąliczebnik odmienna część mowy; nazywa liczbę lub określa kolejność osób, zwierząt, przedmiotów itp.; odpowiada na pytania: ile?, który z kolei?; odmienia się przez przypadki, liczby (tylko liczebniki porządkowe), rodzaje (tylko liczebniki główne i porządkowe)nieosobowe formy czasownika formy czasownika, w których nie można wskazać, która osoba wykonuje czynność; są wśród nich formy odmienne (imiesłowy przymiotnikowe) i nieodmienne (bezokoliczniki, wyrazy zakończone na -no, -to, imiesłowy przysłówkowe)orzeczenie wyraz w zdaniu określający czynność lub stan, któremu ktoś lub coś podlega; odpowiada na pytania: co robi?, co się z nim dzieje?, w jakim jest stanie?; najczęściej jest wyrażone czasownikiempartykuła nieodmienna część mowy; modyfikuje znaczenie wyrazu lub wypowiedzi, np. no, -że, chyba, tylkopodmiot część zdania, która oznacza wykonawcę czynności; odpowiada na pytania: kto?, co?, kogo?, czego?; najczęściej jest wyrażony rzeczownikiempodstawa słowotwórcza część wyrazu podstawowego, która wchodzi do wyrazu pochodnego; zwykle to wyraz podstawowy bez końcówki fleksyjnej, np. dom-przydawka dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania: jaki?, który?, czyj?, ile?, czego?, z czego?; najczęściej jest wyrażona przymiotnikiem, rzeczownikiem, liczebnikiem, zaimkiem, wyrażeniem przyimkowym, imiesłowem przymiotnymprzyimek nieodmienna część mowy; wskazuje na relacje przestrzenne (np. nad morzem, pod stołem, obok drzewa), czasowe (za godzinę, po minucie), przyczynowe (przez ciebie, z radości)przymiotnik odmienna część mowy; nazywa cechy osób, zwierząt, przedmiotów itp.; odpowiada na pytania: jaki?, który?, czyj?; odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje (w lp. męski, żeński, nijaki, w lm. – męskoosobowy i niemęskoosobowy); może się stopniować, np. ładna, ładniejsza, najładniejszaprzysłówek nieodmienna część mowy; odpowiada na pytania: jak?, gdzie?, kiedy?, jak bardzo?, np. wesoło, późno, daleko; choć się nie odmieniają, to przysłówki pochodzące od przymiotników się stopniują, np. ładnie, ładniej, najładniejrzeczownik odmienna część mowy; nazywa osoby, zwierzęta, rzeczy, pojęcia itp., np. malarz, ryś, lampa, myślenie; ma określony rodzaj i odmienia się przez przypadki i liczbyspójnik nieodmienna część mowy; łączy wyrazy w zdaniu lub zdania składowe w zdaniu złożonym, np. i, albo, oraz, atemat fleksyjny część wyrazu niezmieniająca się w trakcie odmianytemat słowotwórczy część wspólna wyrazu pochodnego i podstawy słowotwórczej, np. w wyrazie pochodnym leśnik tematem jest leś-, a podstawą – las; w temacie mogą zachodzić wymiany niektórych głosek na inne, czyli tzw. obocznościupodobnienie zjawisko, kiedy znajdujące się w wyrazie obok siebie głoski upodabniają się do siebie pod względem dźwięczności, aby łatwiej dało się wymówić wyraz; mogą to być ubezdźwięcznienia (kiedy głoska dźwięczna traci swoją dźwięczność i jest wymawiana podobnie jak bezdźwięczna sąsiadka, np. mówimy [łafka], choć piszemy ławka) lub udźwięcznienia (kiedy głoska bezdźwięczna pod wpływem dźwięcznej sąsiadki jest wymawiana dźwięcznie, np. mówimy [proźba], ale piszemy prośba)uproszczenie pominięcie w wymowie jednej z głosek tworzących trudną do wymówienia grupę, np. mówimy [garka], choć piszemy garnkawykrzyknik nieodmienna część mowy; służy wyrażaniu emocji, oddaniu dźwięku, np. brr, wrr, hej, ochwypowiedzenie grupa wyrazów powiązanych ze sobą gramatycznie i znaczeniowo, przekazująca informacjęwyraz pochodny wyraz utworzony od wyrazu podstawowegowyraz podstawowy wyraz, od którego tworzy się kolejny wyrazzaimek odmienna część mowy (WYJĄTEK! zaimek przysłowny jest nieodmienny); zastępuje różne części mowy: rzeczownik (np. ja, wy, oni), przymiotnik (np. mój, wasz), liczebnik (np. tyle, wszystko), przysłówek (np. jakoś, wtedy, nigdzie); odmienia się jak część mowy, którą zastępujezdanie pojedyncze obowiązkowo zawiera orzeczenie i podmiot, może także zawierać dodatkowe określenia jak: przydawka, dopełnienie, okolicznikzdanie złożone współrzędnie wypowiedzenie, w którym zdania składowe mogą istnieć niezależnie; mogą być połączone spójnikami lub bezspójnikowo; wśród zdań współrzędnie złożonych można wyróżnić zdania: łączne (Zjadłam lody i wypiłam kawę), rozłączne (Zjem lody lub wypiję kawę), przeciwstawne (Zjem lody, ale nie wypiję kawy), wynikowe (Zjadłam lody, więc nie mam już miejsca na kawę) i włączne (Zjadłam lody, czyli produkt mrożony złożony przede wszystkim z mleka i cukru)zdanie bezpodmiotowe zdanie, w którym nie ma podmiotu ani nie można określić podmiotu na podstawie orzeczenia, np. Zagrzmiało, Było zimnookolicznik dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania: jak?, gdzie?, kiedy?, skąd?, dokąd?, w jakim celu?, z jakiej przyczyny?, pod jakim warunkiem?, mimo czego?, w jakim stopniu?, w jakiej mierze?; najczęściej jest wyrażony przysłówkiem, rzeczownikiem, wyrażeniem przyimkowymzdanie wielokrotnie złożone wypowiedzenie, które składa się co najmniej z trzech zdań składowych, np. Kamil posprzątał pokój, odrobił lekcje i wyszedł z psem.
zbiór reguł opisujących system języka
